Gegroet,
Ik heb besloten een boekje over mezelf open te doen, of liever gezegd een blog (haha, die grap is zeker nog geen honderd keer gepasseerd). Waarom? Doodgewoon omdat ik graag schrijf en de illusie koester dat mijn schrijfsels gelezen én interessant bevonden worden. Een mens mag al eens dromen, nietwaar?
Ik ben echter niet gezegend met een geweldige, unieke gave. Ook beleef ik niet meteen het meest avontuurlijke en sensationele leven op deze planeet (al blijft een geslaagde, sexy maar tegelijkertijd classy outfit vinden in mijn kast een ongelofelijke, ijzingwekkende beproeving voor mij. Laat staan er mee op straat komen! Mijn omgeving kan er van mee spreken :)). Toch denk ik dat ik wel stof tot vertellen heb. Ik ben namelijk geïnteresseerd in vele, vele dingen. Moest ik mezelf toch een gave toeschrijven, ik zou zeggen; toeschouwer wezen. Muziek, geschiedenis, kunst, politiek, mythologie, culturen, boeken, mode, dans, het boeit me allemaal. In een frivole bui durf ik mezelf wel eens omschrijven als een “culturele omnivoor”. Toegegeven, dat gebeurt meestal in een vrolijke, ietsje te zelfingenomen toestand maar het geeft een idee van wat ik geweldig vind in het leven.
Naast het vertrouwde Nederlands heb ik altijd al een zekere voorliefde gehad voor de Engelse taal. Niet omdat ik er goed in ben maar gewoon omdat het een mooie taal is die vertrouwd klinkt en leest, én geweldige woorden bevat zoals quirky, scrumptious en peculiar. Vraag me niet waarom maar van zo’n woorden moet ik altijd een beetje gniffelen, zeker als ik het britse upperclass accent erbij denk. Het zal dus wel eens voorkomen dat deze blog af en toe naar het Engels switcht. Ik beloof echter plechtig dat ik nooit of te nimmer over “de kids” zal spreken in Nederlandse context. Erewoord!
